Άσμα Φωτιάς
Νιώθω την πτώση μου στην αγκαλιά σου
Και μεταμορφώνομαι σε πυρκαγιά μέσα σου
Μπορώ να χαθώ σαν φλεγόμενος φοίνικας στα όνειρα σου
Και σαν ηφαίστειο σκοτεινό να εκραγώ μέσα στα κύτταρα σου
Άγνωστοι μεταξύ μας
Κι όμως γνωρίζω κάθε διάσταση της ψυχής σου
Κι όμως γνωρίζω κομμάτι με κομμάτι το κορμί σου
Βήμα βήμα το αναπλάθω στη μνήμη μου όταν λιώνω μέσα σου
Κόλαση ζοφερή ή απλά ένας μοναχικός έκπτωτος άγγελος
Δεν ξέρω να πω τι είσαι…
Οι σκέψεις σαν καράβια βυθίζονται στη μαύρη τρύπα της φωτιά μας
Και με καρφιά στα χέρια μου ψηλαφίζω τη παθιασμένη έννοια μας
Όλα’ γίναν διαυγή…
Μια φλόγα που τρεμοπαίζει στο κόκκινο σου το κορμί
Τα θέλω μου δε μαρτυρώ αφού όλα καταλήγουν στο εσύ
Και μοναχά τα πάθη μου ουρλιάζω μέσα στη μικρή μου τη σιωπή
Έλα κοντά μαύρε Προστάτη του βουνού μου
Κι αγκάλιασε με δυνατά να χαθούν τα κορμιά μας στους αιώνιους αγρούς μου
Να γίνουμε μια θεία πελώρια μπάλα λάβας…
Και ποτέ πια να μη νοιαστούμε για τα γήινα και άχρωμα βιώματα της κάβας
Ακόμα κι’ αν με κάψεις ώσπου να γενώ στάχτη άσπρη
Δέχομαι τη μοίρα μου μαζί σου στην αφάνεια και το σκοτάδι
Έστω και εάν λιώσω και φθαρώ από των ανθρώπων
Το τρισδιάστατο πλαστικό χάρτη…
Τρεις λέξεις αιωρούνται στο δικό μας γαλαξία…
Σα σύννεφα φωτιάς ταξιδεύουμε σε έτη φωτός από μακριά
Ψάχνοντας τη διαχρονική εστία για να ζεσταθούν
Σαν πουλιά μικρά οι δικές μας κόκκινες καρδιές να ενωθούν…
...για ένα παθιασμένο απωθημένο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου