Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

Ελεύθερα Δάκρυα


Στάχτη τα δάκρυα
Μόνα τους κλεισμένα
Μαρασμένα κάπου στο σκότος
Πέφτουν σαν νεκροδάφνες ορφανές

Αθετημένες υποσχέσεις ρέουν στο κενό
Αφουγκράζονται τον ανθρώπινο εγωισμό
Διστάζουν να ξυπνήσουν για μας
Μένουν μόνες και μικρές

Πόσες μάχες δίνει η ψυχή
Πόσα όρη και πόσες άπλεις ν' ανεβεί
Γρατζουνισμένη, εύθραυστη, μικρή
Βλέπει τα δάκρυα της ν' αγριεύουν στην σιωπή

Και η αγάπη πλέον ζωφερή
Σαν ένα όνειρο ενός σουρεαλιστή
Στη παλάμη να μη δίνει μια ευχή
Στα σ' αγαπώ να μη δίνει οργή

Δάκρυα μικρά, δάκρυα δειλά
Παρασύρουν τον σκουριασμένο σπαραγμό
Το άτυχο νιάτο σέρνουν στην άβυσσο
Στάχτες γέμισε η μαύρη του κάμαρα



Damien Rice - Accidental Babies