Μονάκριβε μου ταξιδιώτη
Γλυκύτατε μου που μες τη μοναξιά σου ζεις
Παρθένα μάτια πεθυμάς στη κόλαση σου
Μονάκριβε μου αετέ…
Ταφόπλακα μικρή σου χτίσαν οι λαοί
Μα η καρδιά μου εκτάσεις σου χαρίζει
Πάρ’ τα φιλιά με φλόγα και θυμό
Κοιμήσου το Αυγέρη το χλωμό
Μονάκριβε μου καβαλάρη
Γλυκύτατο μου φως μες το σκοτάδι
Τη θρυμματισμένη καρδιά μου μάζεψε
Και με τα κομμάτια πάστα για την όρεξη σου φτιάξε!
~Για τον καθηγητή~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου