Σαν να πέθαναν τα πέταλα τ’ αγέρωχα
Σαν να με ξεθάβουν δέκα παγωμένα τέρατα
Μολυσμένο αέρα με τάισαν τα λόγια τα απίστευτα
Μέσα στις άθλιες τις σιωπές κόπηκαν τα φιλικά.
Μες τις αισχρές πεολειχίες σου στα σκοτάδια του ανδρισμού του τα μάτια μου να βλέπεις
Το χαμόγελο και τη φωνή μου στις σαρκικές σου εξαλώτητες στο μυαλό σου να τις έχεις
Μες τα ζοφερά γαμήσια σου την ανάσα μου να νιώθεις
Τη μαχαιρωμένη μου καρδιά μες τις Ερινύες σου να χώσεις.
Αφέντρα δολιότητας με μάσκα από μαύρο μετάξι σε σκεπάζει
Βαβυλώνια πουτάνα που το θείο συναίσθημα χλευάζει
Καρφιά χορεύουν στον τραχύ λαιμό μου
Τα δίκαια παλεύουν για εξέγερση προς το φιδίσιο πρόσωπο σου
Πέτρες καταράστηκα τον γλυκό ύπνο να σου δώσουν
Με εμφάνιση Μέδουσας στον Άδη να σε εκδώσουν
Άσπρη τυραννία τα φονικά φιλιά σου
Τη προσευχή θανάτου τους κυνηγώ να σαπίσει τα σωθικά τους.
Μάγισσα σε γνώρισα και φίδι προφητείας σε αφήνω
Μπάσταρδη ψυχή με γύμνωσες με το αίμα μου να χύνω.
Τσούλα της σιωπής στην αρχαιότητα δώρο ερημικό σε στέλνω
Άλλες άσπρες ψυχές από τα σύννεφα στον Μαύρο Αρχάγγελο να προσκυνήσουν.
Η μοναξιά σε καρτερεί πεισματικά στο τέλος του δρόμου
Σαλώμη στιγμιαίας ηδονής την απληστία σου θα πουλάς στα χαντάκια του Νόμου.
Σταφύλια της Ντροπής τη σάρκα σου χαϊδεύουν
Φόνισσα πίστης τα πλοκάμια σου όλο και θα συνεχίσουν να μικραίνουν.
dEdIcAtIoN:
~to all the snake-friends who are out there, for without their existence there would be no room for me to progress, improve and grow up to be a better person....so thank you BITCHES!~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου