Η Σονάτα του Σεληνόφως
Κανένας δε σε ξέρει όπως εγώ
Είσαι το άπειρο και το μηδέν μου
Είσαι η κόλαση και ο θρίαμβος μου
Είσαι η ζωή και ο θάνατος μαζί
Όλα τα κύτταρα μέσα σε χορό τεράτων
Είσαι το ακατανόητο και η λογική
Η ψευδαίσθηση και η συμπόνια
Μια απαισιόδοξη δημιουργία μέσα στην Άβυσσο
Μια όαση μέσα στο Χάος
Όλα αυτά που ακούγονται τρελά και μανιασμένα
Όλα αυτά που ακούγονται περιττά και ξεχασμένα
Είσαι όλο το πάθος μιας επιτρεπόμενης κόλασης
Μια λάμψη στο βάθος μιας απόλαυσης
Είσαι η γη, το φώς και το απέραντο
Είσαι όλα αυτά που τα μάτια πιάνουνε στο μάταιο
Και όλα αυτά που η πεινασμένες λέξεις δε θα μολογήσουνε ποτέ
Γι αυτό για μένα είσαι η Σονάτα του Φεγγαριού στη Χώρα του Ποτέ!
~Για την Τεκέλα των Αστεριών~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου