Σε ερωτεύομαι δειλά, σιωπηλά και με πάθος
Το ανήσυχο σου το κορμί αγγίζει με σταθερό ρυθμό τα γυναικεία μου ένστικτα
Τι λόγο να σου πω που όλα δεν έχουν νόημα πλέον
Μ’ έχεις ξελογιάσει με το κοφτερό σου δόρυ
Σαν παιδούλα που κυνηγάει μια παράξενη πεταλούδα
Μα όλο πετάς μακριά μου και δε μ’ αφήνεις να σε πλησιάσω
Λες πως οι κόσμοι μας είναι διαφορετικοί
Μα όλοι πλάσματα από την ίδια μήτρα είμαστε
Και θέλω μόνο να μ’ ανακαλύψεις σαν να ήμουν άγνωστη χώρα για σένα
Δε μπορώ να σε πω αγάπη ακόμα μα σε λέω έκσταση και πάθος.
Παλεύω αγάπη μου….ακόμα….
Είσαι το ανίκητο μου βουνό που μοχθώ για να σε φτάσω
Σκόρπια λόγια εδώ και εκεί
Απορροφούν την παθιασμένη μου αίσθηση
Κρυφέ μου εραστή σε θέλω σαν να είσαι η αμαρτία η πιο γλυκιά
Να μ’ αγγίζεις, να με φιλήσεις, να μου πάρεις τη ζωή με όλο σου το πάθος
Δε μπορώ να ξεστομίσω ακόμα τις δυο αυτές λέξεις
Μα τις νιώθω τόσο δυνατά, τόσο έντονα και ερωτικά
Τίποτα δε σημαίνουν τα λόγια πλέον
Κι’ ούτε και λύτρωση ή παρηγοριά μου φέρνουν
Παρά μόνο γλυκιές φαντασιώσεις και μεθυσμένους πειρασμούς.
Ορφέα μου όμορφε! Τράνταξε το γλυκό μου το κορμί
Κι’ άφησε με να χωθώ σαν σιωπή στα στήθια σου
Σαν μαραμένο λουλούδι….και μαζί μες την χαρά…
Μαζί θα αναγεννηθούμε μέσα από τη φωτιά.
Και να γίνουμε αστέρια με παθιασμένη καρδιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου