Damien Rice - Accidental Babies

Boldness of a bare soul...

These black waters are overflowing out of me
They cover the distance of the you and me.
A bitter happiness has circled me that day
When I stood like a sun before your earth
And flooded you with bashful words
I kept away for eternities
Scorching in my blood
Staring at your blue rocks
Wishing for you to look upon my star
Engaging in small talk to avoid
The bloodshed of my heart, I tried…
Impossible it was for the sun perchance
Emptied I was after the fatal day
Which I tried to lure you in with words
Wicked soul of mine…
You tried words in this modern abyss
So hopeless am I, without my soul…

Lovers without a face...

Δίπλα μου σα κεραυνός
Σταλμένος από το Πατέρα,
Μα σε’ μένα ούτε αδελφική σημασία δε δίνεις.
Η καρδιά μου νεκρική στα μάτια σου,
Κι’ ένα μαύρο πέλαγο ξεφουσκώνει
Απ’ τα σωθικά μου και γεμίζει
Την απόσταση του εσύ και εγώ μας.
Στο είπα ένα βαθύ κίτρινο πρωινό.
Απλά με μειδίαμα μ’ αντιμετώπισες
Κι’ άπειρη ψυχραιμία.
Η τρεμάμενη φωνή στο λαρύγγι μου
Αναπήδησε στο φυλάρισμα
Του γαλάζιου βλέμματος σου.
Η ανακούφιση ήρθε μετά…
Η αγάπη έμεινα μακριά…
Έπαψα να κλαίω με λυγμούς
Και τώρα πλέον παλεύω με νύχια
Μαύρα και με άστατο μυαλό.
Δε μπορώ να σε ποτίσω άλλα παραμύθια
Δεν μου έχει μείνει ψυχή να σε κλείσω μέσα
Στην κόλαση σκέφτηκα να πάω
Να σε βρω μαζί με τον Οδυσσέα
Μα με στρέψαν οι σκέψεις μου πίσω
Είπα θα χαθώ μόνο αν χαθείς και’ συ μαζί
Δε τόλμησες βήμα να κάνεις
Κοντοστάθηκες τρομαγμένος στο γιαλό
Έχυσες το τελευταίο δάκρυ των μπλε σου των ματιών
Κουτσούφλησες και έπεσες στον Μαύρο Ωκεανό.
Μα σε φροντίζουν πάντα οι Ωκεανίδες
Με τα όμορφα λαμπερά μαλλιά τους
Κλαίνε για’ σένα καθημερινά
Όπως ποτέ δεν έκλαψα εγώ.
Σαγηνεύτηκες σαν άστατος ιππότης μπροστά τους
Και ξέχασες τις αληθινές δροσοσταλίδες της γης
Πειραματίστηκες σε μια γη χαμένη
Μέτρησες τις ουλές σου μια μια
Και αρνήθηκες να δώσεις ξανά τη καρδιά σου
Σε μια καινούργια, ακαλλιέργητη γη.
Πίστεψα σε’ σένα και στα πληγωμένα μάτια σου
Αλλά σου γύρισα ευχάριστα τη πλάτη
Με όλο μου το πάθος να πέφτει γύρω μου
Να γίνεται θρύψαλα μπροστά σου
Και να μην ανοίγει η γη μπροστά μου στα δυό
Για να πνιγώ μέσα στα σπλάχνα της.
Δε σε έσκαψα ποτέ…αν και ήσουν ότι είχα φανταστεί
Μέχρι την τώρα την ανούσια ζωή μου
Μα η βάρβαρη μορφή σου
Χάθηκε μια μικρή ημέρα του Αυγούστου…

Dream of a black butterfly...

Σε ερωτεύομαι δειλά, σιωπηλά και με πάθος
Το ανήσυχο σου το κορμί αγγίζει με σταθερό ρυθμό τα γυναικεία μου ένστικτα
Τι λόγο να σου πω που όλα δεν έχουν νόημα πλέον
Μ’ έχεις ξελογιάσει με το κοφτερό σου δόρυ
Σαν παιδούλα που κυνηγάει μια παράξενη πεταλούδα
Μα όλο πετάς μακριά μου και δε μ’ αφήνεις να σε πλησιάσω
Λες πως οι κόσμοι μας είναι διαφορετικοί
Μα όλοι πλάσματα από την ίδια μήτρα είμαστε
Και θέλω μόνο να μ’ ανακαλύψεις σαν να ήμουν άγνωστη χώρα για σένα
Δε μπορώ να σε πω αγάπη ακόμα μα σε λέω έκσταση και πάθος.
Παλεύω αγάπη μου….ακόμα….
Είσαι το ανίκητο μου βουνό που μοχθώ για να σε φτάσω
Σκόρπια λόγια εδώ και εκεί
Απορροφούν την παθιασμένη μου αίσθηση
Κρυφέ μου εραστή σε θέλω σαν να είσαι η αμαρτία η πιο γλυκιά
Να μ’ αγγίζεις, να με φιλήσεις, να μου πάρεις τη ζωή με όλο σου το πάθος
Δε μπορώ να ξεστομίσω ακόμα τις δυο αυτές λέξεις
Μα τις νιώθω τόσο δυνατά, τόσο έντονα και ερωτικά
Τίποτα δε σημαίνουν τα λόγια πλέον
Κι’ ούτε και λύτρωση ή παρηγοριά μου φέρνουν
Παρά μόνο γλυκιές φαντασιώσεις και μεθυσμένους πειρασμούς.
Ορφέα μου όμορφε! Τράνταξε το γλυκό μου το κορμί
Κι’ άφησε με να χωθώ σαν σιωπή στα στήθια σου
Σαν μαραμένο λουλούδι….και μαζί μες την χαρά…
Μαζί θα αναγεννηθούμε μέσα από τη φωτιά.
Και να γίνουμε αστέρια με παθιασμένη καρδιά!

The world, the trap and the gift

Θέλω να δω τ' αστέρια μες το φως
Και τον ήλιο στο σκοτάδι
Θέλω να πετάξω απ' τον γκρεμό
Και να πιαστώ απ' το κλωνάρι
Βάναυσα αστεία κρυφές φαντασιώσεις
Και που περίμενα το μυαλό μου να μειώσει
Μα η ευχαρίστηση της πλατωνικής κενότητας σου
Λυγίζει τη καρδιά μου μέχρι να ενδώσει
Δε πιστεύω πλέον σε πρίγκιπες και όμορφα παλάτια
Μα πιστεύω σε δράκοντες και σκοτεινά μονοπάτια
Οι πληγές είναι ακόμα ανοιχτές
Μα δε παλεύονται με την υλιστική ομορφιά
Με απομακρύνουν από κάθε τι όμορφο και απλό
Και γίνομαι ολοένα και πιο κυνική και ανήθικη
Σαν αράχνη παλεύω να ξεφύγω, να βρω το δρόμο προς τον ιστό μου
Μα το γυάλινο τείχος μ’ έχει εγκλωβίσει
Σ’ ένα ματαιόδοξο αδιέξοδο
Πολέμησα τους λύκους και τις ύαινες
Αλλά το πρόσωπο του προβάτου γδάρθηκε άσχημα
Και με ματωμένη τη σάρκα σέρνεται
Να βρει το δικό του κομμάτι γαλήνιας γης
Όσο κι’ αν ψάχνει κανείς, τόσο δε βρίσκει
Όσο πράττει για υλισμό αντί για πνεύμα τόσο πιο πολύ ξεθωριάζει
Η απώλεια μνήμης…το πιο αδαής δώρο δε δίνεται
Κι’ αντί γι’ αυτό όλο με αισχρότητες γεμίζει ο νους
Αποβλακώνεται και ουρλιάζει
Μα μες την καταιγίδα κανείς δε κοιτάζει πίσω
Μόνο τα βήματα που έπονται για να ευημερήσεις
Στου Διαβόλου το «δώρο»
Και μ’ ανοιχτή καρδιά
Πάντα θα σε καρφώνει ο πόνος

Σκληρός Έρως Επόνεσε

Όλο κυνηγάω το φάντασμα σου
Γύρω γύρω ξενυχτάω στη σιωπή μου
Έχω εγκλωβιστεί σε δυο μονάχα λέξεις
Που όλο και καρφώνονται σαν κόκαλα στο λαιμό μου
Αν αυτό που νιώθω για σένα το λένε κόλαση
Τότε πότε δε θα μπορέσω να αισθανθώ τον παράδεισο σου
Ήρθες κι’ έμεινες μέσα στη ψυχή μου
Σαν ακάλεστος επισκέπτης που ρίζωσες στη ανούσια ζωή μου
Αντιμετώπισα όλες τις Σκύλες και τι Χάρυβδες
Και ποτέ μου δε φοβήθηκα να παλέψω για το χαμόγελο σου
Κι όταν άνοιξαν τα ασκιά του Αιόλου
Σκορπίστηκε στους χίλιους άνεμους η θρυμματισμένη μου καρδιά
Πώς να στο πω, να το φωνάξω και να το ουρλιάξω
Μέσα από τα ματωμένα μου λαρύγγια να πετάξουν αυτές οι δυο μονάχα λέξεις
Δεν έχω άλλη δύναμη κι’ αντοχή για να στέκομαι σαν θέσπης μπροστά σου
Δεν είναι για μένα το σανίδι της καρδίας
Πολύ με έχει πονέσει τόσα χρόνια στη μοναξιά
Ζεστή είναι η δική μου μοναξιά
Και να την εγκλωβίσεις εσύ μ’ ένα αθώο χαμόγελο και δυο λαμπερά γαλάζια μάτια αυτό θα ήταν σκέτη κόλαση στη μικρή μου τη καρδιά
Δε θα μπορέσω ποτέ να σε σπάσω από μέσα
Γιατί απλά στη ζωή σου είμαι μια περαστική νεφέλη
Άπιαστη, παθιασμένη και μόνη
Αθεράπευτα λογική στέκομαι μπροστά στη καρδία σου
Και εξιστορώ θριάμβους αγάπης
Της πρώτης του τεχνολογικού αιώνα
Μα και της τελευταίας της Αναγέννησης
Δε θα ορκιστώ αιώνια πίστη και προσμονή στα επιπόλαια μάτια σου
Μα θα τα κοιτάξω μέχρι το βάθος τους σα τη απέραντη γαλάζια θάλασσα
Και τα κοράλλια της καρδίας μου θα παρέρχονται στα κύματα της δικιάς σου
Αλλά σύντομα θα κινήσουν για άλλους ωκεανούς
Πελώριους και με ανοιχτούς κόλπους
Θα μου δώσουνε αγάπη ζωντανή
Χωρίς πόνο ή λύτρωση
Πρόσχαρη και όχι κολασμένη
Το δάκρυ θα έχει διαγραφεί από τη λίθο μου
Και στη θέση του θα είναι μόνο η απόλαυση και το αισιόδοξο μέλλον
Γι αυτό αφήνω το κομμάτι του είναι μου που ξεσκίστηκε από πόνο
Στο δίνω και φεύγω για ένα καλύτερο φάρο
Που το φως του θα με οδηγεί μπροστά
Και όχι για να χαθώ στα σκοτεινά μονοπάτια της μαύρης αβύσσου σου…
Αντίο…..χαμένη ελπίδα…..
Αντίο…..λυπημένη καρδία……
Αντίο…..μικρέ μου εραστή……

Unrequitted Love

My boredom sits me down
And mine eyes cannot depart from yours,
And a wicked feeling is bringing my bossom to a shut down
But alas it cannot be helped unless mine lips are in unison with yours
I hate thee, for I cannot extract your spirit from mine
But thy heart belongs to a different womanhood, who nartures your sweet self.
I cannot lie that I desire what wounds me the most
But I shall remain on the side
For thy happiness for me is above all
Bloody!,Bloody day you pranced through my life,
Thy golden hair and your blue devil's eyes,
Have captured mine heart in a crystal glass,
Suffocating me by each passing minute
Squeezing the life out of me
Holding my half heart in your giant's hands
Unbelievable Belzebub!, you have charmed me into your inferno
Holding mine spirit into sweet slavery
Making it impossible to release myself from this glorious sinful hell which I was lured in
Exterior you hate me,
But in your dark pit of a heart you desire for what I provide
I don't have the charming weapons to lure you into my sin
But with half a heart
I can shake thy universe
My loins growl for your sinful phyicality
And my spirit is departing slowly,
Unable to try your taste on my lustful lips.
You're guarded by another hyena
Which my subtle self cannot exterminate
Tarry I here, for my sweet release by a shaky confession
Grudging you, won't aid mine heart overcoming you
Enticing you, won't do neither with my feeble appearance.
To thine eyes' , tiny pebble am I
Indifferent I may seem
But full of desire I'm in.
Love thee I cannot yet admit
Yearn for thee it is achieved
How to discard the sensations building within my bossom
Hurt thee I yet cannot
Feel thee I shall not.

Lustful words

Powerless before this hollow man
Gazing down on me with those devilish eyes
Succumbing to this inwardly wicked feeling that he has awaken
Penatrating my every thought with his smile
Not letting me escape
This luscious bearded man shall drag me down
And like a Dr. Faustus I shall give in to temptation
My lust will build up fires
My heart will battle every overwhelming war
And my sinful body will makeearthly sounds shake
Two bodies spitting fires
Two bodies lustful growing into sin
Two bodies making the beast with two backs
The luscious Moor inside of me, desires your innocent death
But my alabaster heart yearns for your military hunger.