Κάποια ρόδα αναστενάζουν
Ξαστεριά σα πέφτει
Κι ο νόμος καλπάζει
Με τα ουράνια να του φωνάζουν
Η βουβή μήτρα ξενυχτά
Τα αστέρια κοιτά καρτερικά
Μάτια του νόμου αναζητά
Που ταξιδεύουν σε της το νοτιά
Γιομάτα με αίμα και κλαδιά
Γιομάτα με όνειρα και κλειδιά
Μέσα σε πελάγη πλέουν τα φαντάσματα τα μικρά
Ξεπλένοντας τη ντροπή από την αγάπη τη παλιά
Τα κλαδιά του νόμου έφτασαν κι εδώ
Σε αχανής δρόμους με ονόματα και όρους
Τα μάτια της αστραπής έγειραν στον ύπνο τον απλό
Σαν ξεχάστηκαν να παλέψουν για της πικρούς νόμους
Σαν λάμψη απρόσμενη αποκαλύπτεται ξανά
Ο βαρύς ο νόμος του ήλιο μέσα από τα σύννεφα
Τα χείλη τα ροδαλά
Που τόσο πολύ φοβούνται τα όνειρα
Που τόσο τα ποθούν τα λιοντάρια
Τα χείλη τα σκοτεινά
Ο νόμος είναι γραμμένος στη πέτρα του Βορρά
Και με λαμπάδες παίζει τα πρωινά
Της Μαργαριταρένιες Πύλες άγρυπνος καρτερά
Το δαχτυλίδι της ένωσης να δέσει Παντοτινά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου