Fair Passage

even if my bridges have been mapped out
even if the sunshine slumber at my two left feet
I will still smell your memories in my path
I will still weep for thy skewered appetite of lust

I promised to spoon out the rasberries of my heart
and bellow to the gutted fish growing inside me
while you will swing in the wedding daze
while your vows extol hymns of illusion

erosion of a fruitful mind is at hand
whilst the bridal sweets, honey out thy forbearance
My owned allegiance in the barbarian hordes
Shudders thy flesh and your heart's humaine flaws

For why the decision was sealed on thee
When offers of nothingness were made in thee
While blisters were presented as gifts for thy love
And shame and vanity are leading your path

Agony will be my master in thy wedded bliss
Bloody flowers will bathe me in your foreign love-making

Always Forget

always the same
always in pain
always so plain
always insane

forget to kiss
forget to breathe
forget to sleep
forget to weep

always the same
always in game
always in fame
always in pray

forget to draw
forget the straw
forget to ball
forget to grow

always the same
always in taste
always too late
always mundane

forget to repeat
forget to weave
forget to cease
forget to live

always the same
always never again
always in pain
always too, but too late!

Small Passions

The little pieces of me
I desire for thee to love
My small fleshy details
I want thee to cherish
The essence of my spirit
For your pleasure to adore
The core of my exotic fruit
To melt your delactables tastes
When the two pulses
Erupt into one unision of hedonism
When the blood flows the same
The mind will be one with the heart
Every trace on me
For your pleasure exists
To keep them for your shrine
To mould them and gaze at them
The small pieces on me
For you to relish and ravish
With thy mighty strength
And tiger's pulse to shred
With thy eagle arms to shelter
With thy lion's groan to surrender
Lips like velvet rose petals
And a fleshy glow to burn mine eyes
The heat waves of my unawakened flesh
Find thy magnetism blinding to mine soul
My unaware heart was barred for life
From thy barbarian sultriness
Forcing this Celtic beast
Yield to an ethereal flower
A sinful imprinting on a no where passion
An abundance of hopeless feelings
Will be my deathly warranty
For letting me loving thee
My small traces will fade in eternity
My little passions will melt away in infinity
Thou shalt never taste the tiny bits of me
Thou shalt never come to know my every inch of flesh
Thou shalt stay stranger to my physical materials
Thou shalt never acquaint thyself with my small passions.

Infinite Memorandum

A few more lies
Have dressed up for disguise
A few more moments
In error they have caved in
A jar of hope broke
The emptiness flowed in the room
Those lies are witches
Past leaders that conquer the present
Those lies have befriended corruption
They have danced with greed and madness
Swirled around the world’s daisies
And poisoned infants in the dreams
The jar of hope bended down to slavery
And broke for humanity…
A few more lies will fill the emptiness
And loneliness becomes the Medea Queen
The Mother of Chaos in Kingdom come
Will drive the jars of profanity in line
And drive a stake to the faithful
The Mother of Madness will lead to the Fall
The guardians will be the Daggers
Honesty will embroider her silk Veil
Paint the Mortal Lips with Blood
And the jars will be filled with Resistance
Jeopardize their human innocence
For the Halt is Nigh
…for the cold is night
Such as the Warm beasts will conquer
And shed a red river for the Frozen
Memory shall have her trail painted
Carved in the history papers
And Infinity shall consume all
…and despair none living thing, no more!

Venice... paradise, proud and pretty (opening of Dangerous Beauty)

Dangerous Beauty - George Fenton - The Verdict - End Titles

Hijo de la luna - Mecano

Ερωτευμένος Νόμος

Κάποια ρόδα αναστενάζουν
Ξαστεριά σα πέφτει
Κι ο νόμος καλπάζει
Με τα ουράνια να του φωνάζουν

Η βουβή μήτρα ξενυχτά
Τα αστέρια κοιτά καρτερικά
Μάτια του νόμου αναζητά
Που ταξιδεύουν σε της το νοτιά
Γιομάτα με αίμα και κλαδιά
Γιομάτα με όνειρα και κλειδιά
Μέσα σε πελάγη πλέουν τα φαντάσματα τα μικρά
Ξεπλένοντας τη ντροπή από την αγάπη τη παλιά

Τα κλαδιά του νόμου έφτασαν κι εδώ
Σε αχανής δρόμους με ονόματα και όρους
Τα μάτια της αστραπής έγειραν στον ύπνο τον απλό
Σαν ξεχάστηκαν να παλέψουν για της πικρούς νόμους
Σαν λάμψη απρόσμενη αποκαλύπτεται ξανά
Ο βαρύς ο νόμος του ήλιο μέσα από τα σύννεφα

Τα χείλη τα ροδαλά
Που τόσο πολύ φοβούνται τα όνειρα
Που τόσο τα ποθούν τα λιοντάρια
Τα χείλη τα σκοτεινά

Ο νόμος είναι γραμμένος στη πέτρα του Βορρά
Και με λαμπάδες παίζει τα πρωινά
Της Μαργαριταρένιες Πύλες άγρυπνος καρτερά
Το δαχτυλίδι της ένωσης να δέσει Παντοτινά

Το Όνειρο του Πάνα

Κι’ αν εγώ θέλω να γύρω
Με μυριάδες καλέσματα να σε νανουρίσω
Με χιλιάδες τρόπους να σε φιλήσω
Κι αν η ζωή ετούτη πλάστηκε για σε
Αν το κορμί μορφώθηκε για μια ντροπή
Αν τα χείλη καρτερικά σε κλαίνε
Τον νόμο τον σκληρό τον απωθούν και τον καίνε
Αν τα μάτια μου μαργαριτάρια σε γεμίζουν
Κρυφά κάτω από τις λεύκες
Μελώματα ανοιξιάτικα σε ποτίζουν
Μικρά διαμάντια λόγου σου χαρίζουν
Που δειλά θα μείνουνε στα σκοτεινά
Τα γράμματα μου, αγάπη μου, που δε τα θέλει η καρδιά
Ένα μαργαριτάρι να δένει το δάχτυλο σου
Ένας σοφός δεσμός να σε μπερδεύει στον ύπνο σου
Κι αν εγώ δε σε θέλω να ζεις μέσα μου…
Κι αν η όψη σου έχει γίνει προσβολή για μένα
Αν τα όνειρα μου φέρνουνε το στήθος σου στο δικό μου
Και αν τα μαύρα μαλλιά μου αγκαλιάζουν το πόνο σου
Αν όλα αυτά δεν έφθιναν στη καρδιά μου
Κι αν όλα δεν ήταν ένα αχανές όνειρο…
Τότε τα φιλιά σου θα ήταν δικά μου
Και η σάρκες θα ήταν η ένωση μας
Το μυαλό η ώθηση μας,
Η καρδιά η αιωνιότητα μας.
Μα τα φιλιά, η σάρκα, η καρδιά είναι νεφέλες
Αστάρτες του Βορρά…
Προγραμματισμένες για την δικιά σου ένωση
…με άλλα μαργαριτάρια, άλλης καρδιάς.