Μια σκηνή και Μια Πόρτα
Κηλιδωμένα πνεύματα τους Θρόνους εξουσιάζουν
Αποσταγμένα νεύματα στην Τέχνη απουσιάζουν
Κρυστάλλινα μυαλά μαυρίζουν στη Κόκκινη Καρέκλα
Οργιασμένα μυστικά πλημμυρίζουν το συνθλιμμένο σπίτι
«Φωνή βοώντος εν τη ερήμο» εκουράστηκε να υπάρχει
Ψεύτικες δημιουργίες να επιπλέουν στα άβουλα μας άγχη
Δοσμένες ψυχές να σέρνονται σαν στενόμυαλες μαριονέτες
Φουσκωμένα όνειρα να γεύονται των φτωχών τις τσέπες
Βολοδέρνουν και ορμούν τα γυφτάκια των Ασύδοτων δρόμων
Μαζεύουν τα άψυχα υλικά της Κρύας Εξουσίας των απανθρώπων
Οι στάχτες φέρνουνε πληγές και χάσμα της καρδιάς
Ψίθυροι ξυπνούνε στα σκοτεινά κι’ αναζητούνε σαρκική συντροφιά
Κόκκοι εμπιστοσύνης αποδημούν παντοτινά, από τη βία να ξεφύγουν
Αιώνια συντροφιά τελειώνει στα αμαρτωλά Δικαστήρια του Άδικου Ύπνου
Μα λες και ξαναλές ότι όλα πράσινα θα γίνουν
Και απ’ το πολύ πετρέλαιο στη Κόλαση μας όλα και μαυρίζουν
Άξεστοι αδαής φαγάδες μου, που κάνετε εκπτώσεις στη ψυχή σας
Φωνάξτε με σαν θα σας κατασκευάσουν το μνήμα του πνεύματος σας
Ησυχία και γνώση είναι η λύτρωση αυτού του Θείου Δώρου
Μάτια αμόλυντα μακριά να μένουν από τη Ρύπανση του Θείου Βέλζεβουβ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου