Do not stand at my grave and weep.
I am not there, I do not sleep.
I am a thousand winds that blow,
I am the diamond glints on snow.
I am the sunlight on ripened grain,
I am the gentle autumn's rain.
When you awaken in the morning's hush,
I am the swift uplifting rush
of quiet birds in circled flight.
I am the stars that shine at night.
Do not stand at my grave and cry,
I am not there, I did not die...
--Mary Frye--
1 σχόλιο:
Το πρωτοδιάβασα πριν χρόνια.
Ήταν ίσως από τα πιο συνταρακτικά ποιήματα που διάβασα ποτέ.
Θυμάμαι ότι έκατσα και έκλαια με τις ώρες... για όλα και όλους.
Και μετά, ένιωσα ότι αυτό ακριβώς θα ήθελα να πουν και για μένα μια μέρα.
....
Δημοσίευση σχολίου