Εκεί, μέσα στο φως
Εκεί φάνηκε η δειλία σου
Εκεί που συναντήθηκαν τα μάτια μας
Εκεί που δεν άρθρωσες μιλιά
Εκεί που πάγωσε το πρόσωπο σου
Εκεί που μου είχες δώσει τη πρώτο φιλί
Εκεί που ζεστάθηκες μέσα μου
Εκεί αποφάσισες να μας τελειώσεις
Εκεί που τα λόγια σου έφυγαν
Εκεί που ενέδωσες στην αγνότητα μου
Εκεί που τώρα δεν βρίσκεις ενδιαφέρον
Εκεί όπου γέμισες τη μοναξιά σου με μένα
Εκεί τώρα στέκεσαι και με κοιτάς
Εκεί που σαν να ήταν το χτες μια λίμνη απο πάγο
Εκεί μου μιλάς τώρα σαν άγνωστος γνωστός
Εκεί μου δείχνεις την μικροψυχία σου
Εκεί όπου τα φιλιά σου έκαιγαν
Εκεί όπου η αγκαλιά σου είχε ανοίξει πελώρια
Εκεί τώρα βυθίζεις κάποια άλλη
Εκεί με συνοδεύεις εθελοντικά στη κρεπάλη
Ντροπή και όνοιδος!
Ανεδέστατε, μικρέ δειλέ
Που στο ύψος σου δε στέκεσαι
Την αλήθεια να μου πεις...
«Το εγώ μου είναι πιο σημαντικό
Απο το εσύ!»
Μικρέ, αναιδέστατε,
Μαριονέττα της ντροπής
Που για μερική ευχαρίστηση
Τη ψυχή μου πούλησες...
Εκεί σε καρτερά ψυχοραγώντας
Η καρδιά μου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου