Εδώ το φως άπλετο
Να ντύνει το βαρετό ετούτο πρωινό
Με μυρωδιές εκούσιες να ευφραίνουν τη καρδιά
Μια προσπάθεια για να υποσκιαστεί η πληγή απο μέσα
Ετούτο το κρίμα, το πρώτο το κρίμα μας
Πως όλα έγιναν νωρίς...
Μέσα στη σιγαλιά του άσχημου Φλεβάρη κοιταχτήκαμε
Τα αντίο μας προσκυνήσαμε
Αφήνοντας τις αναμνήσεις να σταφιδιάσουν μέσα μας
Ετούτο το όμορφο πρωινό του Μάρτη
Η φύση γιορτάζει γύρω μας
Μα η απόσταση δεν είναι δίκαιη
Έφυγε η αίσθηση της αγάπης
Χάθηκε μαζί με τα τελευταία χιόνια
Κι ανθίζουμε πια μακριά ο ένας απ’ τον άλλον.
Ετούτο το ηλιόλουστο πρωινό του Μάρτη
Η σιωπή είναι βάσανο πικρό
Όταν το τέλος είναι δειλό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου