The
Beast
It’s sitting there; giving you its lusty looks
Not letting you catch a breath.
Wherever your stare drops
It’s always there; sneaky and cunning
Its calling is but its morbid commands
But with what kind of weapons can you fight against
it
Your rotten swords mock you constantly
And no matter how much your tears cover you
You cannot hide form the Beast
Its dark beauty encircles you
Lures you into the chaos of the mind
That’s exactly where it wants you;
To be alone, fighting in vain
Scratching the tiny green lines on your hand
Until they turn red from your shame
And you leave, you’re lost, you’re scattered
You fly away looking at the flames that await you
His touch revives you momentarily
But it is not enough against the giant Beast
The one that grows inside of you at night time
The one that kills you with every dawn
What ruthless being this is
That escaped the gates of Hades
To live inside innocent minds
Unethical and determined for the misery it spreads
It strives with zeal to achieve its blackness
Ignorant and carefree you are
And suddenly you are excited by its dark romanticism
Its sweet melancholy that gives you so freely
Tempting you with appealing lyrics
And it’s waiting in the corner for you
‘Till the moment comes to look inside you
And throw you a smile full of silence and deceit
And it will guide you into the darkness again
tonight
In the secret labyrinths of your soul
You’re immobilised and you blow up
Trying to rip your black thoughts
The ones that scream your end
The ones that are flattering your fall
They swirl your mind like the Furies
Whispering your failed achievements
The pale light whimpers in the presence of the Beast
And bows to its power
You are small in its presence and you know it
You are small in its presence and it knows it, too.
The Beast awaits for you tonight
To guide you like Persephone in the shadows
Whilst you chase the white pill on the sheet
Vainly dancing in your fantasy like a pawn
It is all false! And you know it.
But you loved the Beast so gloriously
You give in to its deceitful sweet talk
And you lay your head on the cold floor
Stuttering prayers to your angels
And your insides are filled with blazing fumes
Whilst you are wondering, where all your friends have
gone
They are all lost in the ‘Self’
Insulting your bonds.
The Beast is aiming smartly now
To isolate you unconsciously
Building transparent walls
Trapping you in the mind’s desert
With only the white crows for your companions
Reminding you of their curse.
The Beast wants to see you in flames
With your beautiful spasms
Grovelling in your meaningless words
Fighting to make it through
Just for this night too
To see yourself through to the birth of the Sun
Guiding you once again into the glorious dawn
Handling and manipulating your every thought
Greedy and imperious
Its only target; your marrow
For the Beast will always be Beautiful
No matter which era it chooses to visit
It shall always be the Fear of an innocent soul
Like a modern Cerberus
That no matter what you do it will still lure you in
The depths of the dark and misty sea
That storms in your head
Have I not told you of this again and again?
That you are small against the Beast, and you know
it
That you are small against the Beast, and it knows
it, too
Someday though…
Michael will come and win
One day though…
You will sit in silence and be still
Someday though…
The Beast will Fear,
-
Finally.
*********************************************************************
Το θεριό
Κάθεται εκεί και σε
κοιτάει πρόστυχα
Δε σ’ αφήνει να
ξαποστάσεις
Όπου κι’ αν
γυρίσεις τη ματιά σου
Πάντα εκεί, πονηρό
και ύπουλο
Οι νοσηρές του
προσταγές το κάλεσμα του
Με τι όπλα να
παλέψεις ενάντια του
Τα σαπισμένα σου
σπαθιά σε χλευάζουν διαρκώς
Όσο κι αν σε
σκεπάζουν τα δάκρυα σου
Δε μπορείς να
κρυφτείς απ’ το Θεριό
Η σκοτεινή του
ομορφιά σε τυλίγει
Σε παρασύρει στο
χάος του μυαλού
Εκεί ακριβώς σε
θέλει
Μοναχός σου να
είσαι, να παλεύεις μάταια
Γρατζουνόντας τις
μικρές πράσινες γραμμές στο χέρι σου
Μέχρι να γίνουν
κατακόκκινες απ’ την ντροπή σου
Και φεύγεις,
χάνεσαι, σκορπίζεσαι
Πετάς ψηλά βλέποντας
τις φλόγες να σε περιμένουν
Το άγγιγμα του σε
συνεφέρνει ελαφρά
Μα είναι λίγο
μπροστά στο πελώριο Θεριό
Αυτό που μεγαλώνει
μέσα σου τα βράδυα
Αυτό που σε
σκοτώνει κάθε ξημέρωμα
Τι ανελέητο πλάσμα
είναι αυτό
Που απ’ τις πύλες
του Άδη ξέφυγε
Για να κατοικά στα
μυαλά αθώων
Ανήθικο και σίγουρο
για τη μιζέρια που σπέρνει
Μάχεται ακόπιαστα
να επιτεύξει τη μαυρίλα του
Ανίδεος κι ανέμελος
σαν είσαι
Σε συναρπάζει με
τον ρομαντισμό του
Την γλυκιά
μελαγχολία του σου χαρίζει απλόχερα
Σε δελεάζει με θελτικά
στοιχάκια
Και παραμονεύει
στην γωνιά
Μέχρι να’ ρθει η στιγμή
που θα ρίξει τη ματιά του
Θα σου χαμογελάσει
με δόλο και σιωπή
Και θα σε οδηγήσει
κι απόψε στο σκοτάδι
Στους κρυφούς
λαβύρινθους της ψυχής σου
Ακινητοποιήσε και
ξεσπάς
Προσπαθώντας να
ξεσκίσεις τις μαύρες σκέψεις
Αυτές που
ουρλιάζουν για το τέλος σου
Αυτές που σε
κολακεύουν για την πτώση σου
Σε στροβιλίζουν σαν
Ερινύες
Ψυθιρίζοντας αποτυχημένα
σου καμώματα
Το ωχρό φως σιγοτρέμει
στην παρουσία του Θεριού
Και υποκλίνεται
στην εξουσία του
Είσαι μικρός
μπροστά του και το ξέρεις
Είσαι μικρός μπροστά
του και το ξέρει, κι αυτό
Το Θεριό σε
καρτερεί κι’ απόψε
Για να σου φάει το
σαράκι
Να σ’ οδηγήσει σαν
μια άλλη Περσεφόνη στα άδυτα
Και εσύ να κηνυγάς
το άσπρο χάπι στο σεντόνι
Μάταια να χορεύεις
στη φαντασία σου σαν πιόνι
Όλα είναι ψεύτικα!
Το ξέρεις.
Μα εσύ που αγάπησες
τόσο το Θεριό
Αφήνεσαι στα δόλια
γλυκόλογα του
Και ακουμπάς το κεφάλι
σου στο πάτωμα
Τραυλίζοντας
προσευχές στους αγγέλους
Με αναθυμιάσεις που
γεμίσανε τα στήθια σου
Να σκέφτεσε, που
πήγαν τώρα όλοι οι φίλοι σου
Χάθηκαν κι’ αυτοί
στην ψευδαίσθηση του ‘εγώ’
Προσβάλοντας του
δεσμούς σας.
Το Θεριό στοχεύει
τώρα έξυπνα
Για να σε
απομακρύνει ασυναίσθητα
Χτίζοντας τείχη
αδιάφανα
Παγιδεύοντας σε
στην ερημιά
Με μόνο σύντροφο
άσπρα κοράκια
Θυμίζοντας σου τη
κατάρα του.
Το Θεριό θέλει να
σε βλέπει με αναλαμπές
Με όμορφους
σπασμούς
Να οδύρεσαι στις
ανούσιες σου λέξεις
Να παλεύεις για ν’
αντέξεις
Κι αυτό το βράδυ
Να προκόψεις μέχρι
την γέννηση του Ήλιου
Που θα σε
συνοδεύσει και πάλι την αυγή
Χειραγωγόντας κάθε
σκέψη σου
Πλεονέκτης και
αγέρωχος
Μόνο σκοπό του έχει
το μεδούλι σου
Το Θεριό είναι
πάντα όμορφο
Σε όποια εποχή κι
αν επισκεφθεί
Θα είναι η φοβέρα
μιας αθώας ψυχής
Σαν ένας νέος
Κέρβερος
Που ότι και να
κάνεις θα σε παραπλανεί
Στα έγκατα της
μαύρης θάλασσας
Που μανιάζει στο
κεφάλι σου
Δεν σου το είπα
ξανά πως,
Είσαι μικρός
μπροστά στο Θεριό και το ξέρεις
Είσια μικρός μπροστά
στο Θεριό και το ξέρει, κι αυτό.
Κάποια μέρα όμως...
Ο Μιχαήλ θα έρθει
και θα νικήσει
Κάποια μέρα όμως...
Θα ξανακαθίσεις
ήσυχος
Κάποια μέρα όμως...
Το Θεριό θα σε
φοβάται, επιτέλους.
