Σε σκέφτομαι και πάλι
Αχ μοναξιά μου αγαπησιάρικη
Τι θλιβερή που είσαι μες το χαμόγελο σου
Τι θύμησες και πάλι απόψε
Τον ανυπάκουο πόνο
Να μου καλύπτει το κορμί
Δεν ήρθε πίσω το φάντασμα
Ακούμπησε τα καρφιά του και εξατμίστηκε
Το μικρό θλιβερό εκείνο φάντασμα μου
Σε σκέφτομαι και πάλι
Μικρή μόνη μοναξιά μου
Μόνο ν'ακουγές μια φορά και μένα
Αχ, τι θα έδινα...
~Ευδοκία Βελούδου~
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου