Ξεφτισμένα τα ρημάδια
Αλοπαρμένα τα μυαλά
Μόνα, και δειλά
Κόβεις και ξεκόβεις εγωισμούς
Βγάζεις μάτια με μικρούς ρυθμούς
Τανγκό χορεύεις στο κενό
Ο ελέφαντας κοιτάει τον αφροδίσιο παλμό
Μικρή μου αίγλη, δε θα μάθεις ποτέ
Πως είναι τα κλωνάρια σου μικρά
Μείνει εκεί, σιωπηλή, μην ματώσεις ξανά
Το γλυκό χάος σε χαϊδεύει, ανάπνευσε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου