Ωδή στον Χτύπο της Καρδιάς

Χτύπος μιας καρδιάς
Μουδιάζει τη μαυρίλα μου
Φωνές άσπρες που με κάλυψαν
Κραυγές μαύρες που με έσφαξαν.

Τα συγγνώμη άλλαξαν μορφές
Από ηλιοτρόπια σε παγόβουνα,
Από αθώα φεγγάρια
Σε τυραννικούς Ήλιους.

Η τρύπα μέσα στη θάλασσα μου πονεί
Πέταλα μαδάει η καρδιά
Για ανθρώπινους ήρωες αδημονεί,
Τα ψίχουλα μαζεύει στην ακρογιαλιά.

Ο χτύπος της καρδιάς με καρτερεί
Σαν ξεθωριασμένο νανούρισμα.
Το προσκλητήριο θανάτου της
Ένα ολοκαύτωμα ψυχής.

Βουίζει το σκαθάρι με οργή,
Και ανατέλλει η σιωπή στα πρόσωπα μας,
Καταρράκτες οργίων είναι τα μελλούμενα ,
Κοίμηση αθώων τα ζητούμενα.

Κι ο χτύπος τη καρδιάς σου εκεί•
Να μου μοιράζει πετιμέζια,
Να ξεδιψάω στα δικά σου πόδια,
Να με κοιμίζει αιώνια.