Απόψε τα αστέρια θα με συγχωρέσουν
Γιατί θα πάψω να υποκρίνομαι
Ότι ζω με την ανοιχτή πληγή που μου έπλεξες
Τόσο αόρατα, με τόση μαεστρία
Επτασφράγιστο μυστικό
Ετούτη η απόσταση από τη ζωή
Που με σημάδεψε τη μέρα του αντίο σου
Κλέψε τις δακρυσμένες μου ματιές
Και δώσε το κλειδί μας
Στις Σειρήνες που σε προστατεύουν
Να υψώσεις τη μαύρη σημαία
Που θα ζητωκραυγάζει το τέλος
Της μικρής ανόητης Ελπίδας
Της μικρής τοσοδούλας.
Και σα το φέρετρο θα υψώνεται
Τα ξόρκια σου να κάψεις
Τη θάλασσα να μοιράσεις στα δυο
Τα άσπρα σου όνειρα
Το χρώμα της πίκρας θα χαρούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου