Εγκλωβισμένο πουλί της νιότης
Ανεμοδαρμένο να υπομένεις την άρρωστη αγάπη
Να βολοδέρνεις για ψίχουλα εμπάθειας
Μην μου κλαις, μην μου χάνεις το θάρρος τώρα
Σαν ο Βασιλιάς Ήλιος σ' αγγαλιάζει μετά απο καιρό
Διανέεις μια άνιση μάχη
Μια μάχη του έρωτα και του πόνου
Η υπομονή και ο υποβιβασμός έχουν γίνει η επέκταση σου
Και τα μικρά σου μάτια βλέπουν μόνο ομίχλες
Αγνοώντας τις ηλιαχτίδες που σ' ακολουθούν
Δε σε μάθαν πως η αγάπη είναι το πιο σκληρό όπλο;
Πως η μοναξιά είναι ο άγγελος του Θανάτου;
Μην δίνεσαι σε αδαής πρόσκαιρες λαγνείες
Αυτές θα ξεθωριάσουν, θα μαραζώσουν
Μα η καρδούλα σου ακόμα θα χτυπά για την 'αγάπη'
Κάτι φουσκώνει μες τα τρυφερά σου στήθια
Ένα απαλο φτεγούρισμα σε καλοδέχεται
Σου ψυθιρίζει γλυκά για να μην το ξεχάσεις μες τις ομίχλες:
"Είσαι πιο δυνατό απ' τον πόνο της αγάπης
μην ξεχάσεις να ακούς στο φως της ψυχής σου"
Πέτα γλυκό πουλί της νιότης...
Φτερούγισε για δυτικούς ορίζοντες
Γεμάτους χρώματα, ιδέες και περιπέτειες
Μόνο μη ξεχάσεις πως στο διάβα σου κάποτε
Συνάντησες μια άρρωστη αγάπη.
~Ευδοκία Βελούδου~
Στάθης Δρογώσης & Γιάννης Κότσιρας - Βιαστικό Πουλί του Νότου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου