Μοιχαλίδα αγάπη που σε ξόρκια ακρωτιριάζεσαι
Φωναχτές πληγές των καπιταλιστικών δοντιών που επωμίζονται
Άσχετες ευθύνες φίλων και πεζών
Να επαναφέρουν μνήμες μαγικών πορνιδίων
Λόγια άστοχα, όνειρα σφαγμένα
Στέλνοντας ανούσια μηνύματα, και σαπισμένα
Φοβέρες μιας χαμένης ιερόδουλης ψυχής
Να φέγγουν στα ηφαιστειώδες σκοτάδια της κωμικής ζωής..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου