«Κάθε τέλος και μια καινούργια αρχή»
Κάθε αρχή και δύσκολη λένε.
Για το τέλος κανείς δεν μπήκε στον κόπο να βγάλει μια παροιμία.
Αλλά τι είναι πιο δύσκολο; Ν’αρχίζεις κάτι καινούργιο ή να τελείωνεις κάτι παλίο;
Θεωρία 201 και ½
Αν η ζωή μας είχε ένα κουμπί restart τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο εύκολα.
Θα μπορούσες να διωρθώσεις όλες τις λάθος κινήσεις σου και να πετύχεις ένα πολύ καλύτερο σκορ.
Αλλά αυτό το κουμπί δεν υπάρχει κι έτσι πρέπει να υποστούμε τις συνέπειες των πράξων μας χωρίς επιστροφή στην αφετηρία.
Κάθε τέλος είναι οριστικό.
Αλλά και κάθε αρχή καινούργια.
Θεωρία 1
Αξίωμα θεμελιώδες.
Η ζωή είναι σαν το τάβλι.
Άσπρα και μάυρα πούλια που προσπαθούν να ταξιδεύψουν απο τη μία μερία του ταμπλό στην άλλη εμπλέκονται σ’έναν αγώνα ταχύτητας για το ποιος θα φτάσει πιο γρήγορα στον προορισμό του.
Και ήτε παίζεις πλακωτό, φεύγα ή πόρτες ένα πράγμα δεν αλλάζει ποτέ:
Το παιχνίδι παίζεται πάντα μ’αντίπαλο, και για κάθε παρτίδα που τελειώνει, αρχίζει μια καινούργια που πρέπει να κερδιθεί.
Γιατί όπως στη ζωή, έτσι και στο τάβλι ο αγώνας ποτέ δεν τελείωνει.
Κάθε τέλος και μια καινούργια αρχή.
Γιατί η ζωή, κάνει κύκλους.
Και εκεί που νομίζεις ότι βρίσκεσαι στο τέλος, μια καινούργια αρχή ανοίγεται μπροστά σου. Κάθε καινούργια εποχή, ξεκινά με το τέλος της προηγούμενης.
Κι αν μερικές αρχές είναι πιο δύσκολες απο άλλες, πρεπέι πάντα να είμαστε έτοιμοι ν’αφήσουμε όλα όσα είμαστε για όλα όσα μπορούμε να γίνουμε.
Καλωσήρθατε στον κόσμο των s1NgLEs!
Η ΕΥΓΕΝΙΚΗ ΚΑΛΟΣΥΝΗ ΤΩΝ ΞΕΝΩΝ
"Πάντα μ'αρεσε να βασίζομαι στην ευγενική καλοσύνη των ξένων."
Εκφράζει την ευαισθησία ενός ανθρώπου που κρύβεται απο μια σκληρή πραγματικότητα σε μια επίπλαστη, εύθραυστη μαγεία.
Είναι όμορφο να βασίζεσαι στην ευγενική καλοσύνη των ξένων. Αλλά, πότε ήτανε η τελευταία φορά που εσείς την είδατε να συμβαίνει;
Τελικά είναι σίγουρο ότι η ευγενική καλοσύνη υπάρχει ακόμα, η είναι μήπως απλά κάτι που σταμάτησε να υπάρχει, όπως εκείνες οι ωραίες καραμέλες γάλακτος με την αγελαδίτσα στάμπα απο πάνω;
Μπορεί οι δυσκολίες να είναι μεγαλυτερες πάνω στο αναπηρικό κάθισμα, αλλά για όλα υπάρχει τρόπος αμα έχεις θέληση. Όταν
είσαι σ'αναπηρικό κάθισμα ότι και να κάνεις έχει διπλή δυσκολία απ'οτι για όλους τους υπόλοιπους.Αλλά και γι'αυτό ότι
καταφέρνεις έχει διπλή αξία. Δεν φαντάζεστε πόσο διαφορετικός είναι ο κόσμος όταν μετακινήσε με αναπηρικό καροτσάκι. Είναι
σαν να έχει βρεθεί σ'ενα εντελώς καινούργιο κόσμο. Ένα κόσμο που δεν είναι φτιαγμένος για σένα.
Θεωρία Νούμερο 206
Η ευγενική καλοσύνη των ξένων είναι ένας αστικός μύθος. Οι περισσότεροι ξένοι δεν παρατηρούν οτι καν υπάρχεις.
Μπορείς να ζεις το μεγαλύτερο δράμα της ζωής σου και εκείνοι να κάνουν πως δεν είδαν.
Οι άνθρωποι δεν έχουν χρόνο πια για ευγενική καλοσύνη, δεν έχουν διάθεση.
Η ίσως έχουν πληγωθεί πολύ και δεν θέλουν να δίνουν όταν κανείς δεν είναι διαθετημένος να δώσει κάτι και σ'αυτούς.
Αλλά όπως κάθε αστικός μύθος, έτσι και η ευγενική καλοσύνη των ξένων έχει μια μικρή αλήθεια κρυμμένη πίσω της.
Είναι έιδος ανεκλήψη αλλά είναι και το είδος με την πιο εύκολη αναπαραγωγή.
Κάθε ευγενική κίνηση μπορεί να ομορφείνει τη μέρα ενος τελείως άγνωστου ανθρώπου.
Κάθε ευγενική κίνηση ξεκινάει ένα ντόμινο καλοσύνης.
Και ναι, κάποιοι δεν ξέρουν να εκτιμόυν την καλοσύνη και το ντόμινο πέφτει στο κενό.
Αλλά κάθε φορά που στέλνεις θετική ενέργεια στο σύμπαν, ποτέ δεν ξέρεις πότε και πως θα στην γυρίσει πίσω.
Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΕΩΣ
Η Βίβλος λέει, πως όταν έρθει η ώρα της κρίσεως, όλοι θα αποδόσουν λόγο για τις πράξεις τους.
Ώρες κρίσεως παιρνάμε όμως και στην καθημερινή μας ζωη.
Είναι όλες αυτές που τα πράγματα φτάνουν στ'ακρα, που οι ζωές μας τεντώνονται στη πιο κρίσιμη γραμμή τους.
Άλλες φορές οι ώρες αυτές χτυπούν απρόσμενα, κι'αλλες φορές ξέρεις ακριβώς πότε θα κτυπήσει η καταιγίδα.
Τι κάνεις λοιπόν, όταν βλέπεις την καταιγίδα να έρχεται κατά πάνω σου;
Επιστρατεύεις όλες σου τις δυνάμεις για να την αποφύγεις, ή μήπως περνάς τις τελευταίες στιγμές της ζωής σου όσο πιο ήρεμα μπορείς;
Οι ναυτικοί το ξέρουν καλά: υπάρχει πάντα ένα διάστημα γαλήνης πριν απο κάθε καταιγίδα.
Άλλοι προσπαθούν να προετοιμαστούν, και άλλοι αποφασίζουν να την απολαύσουν.
Άλλοι την αντιμετωπίζουν με φίλους,και άλλοι προτιμούν να την αντιπετωπίζουν μόνοι τους.
Αλλά ότι και να επιλέξεις, ακόμα κι αν γνωρίζεις την ακριβής στιγμή που θα έρθει η καταιγίδα, ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις απο ποιά μεριά θα σε χτυπήσει.
Η Βίβλος λέει ότι όταν έρθει η ώρα της κρίσεως θα αποδοθεί δικαιοσύνη σε όλους τους ανθρώπους που έζησαν ποτέ.
Οι νεκροί θα ανατηθούν απο θάλασσα και γή, οι άγγελοι θα ανοίξουν το βιβλίο της ζωής και κάθε άνθρωπος θα κριθεί σύμφωνα με τις πράξεις τους.
Οι καλοί κερδίζουν αιώνια ζωή, οι κακοί αίωνια τιμωρία.
Το ερώτημα είναι : Υπάρχει δικαιοσύνη σ’αυτή τη ζωή ή πρέπει να περιμένουμε τη Δευτέρα Παρουσία;
Υπάρχει δικαιοσύνη σ’αυτή τη ζωή;
Τελευταίες έρευνες δέιχνουν πως όχι.
Οι καλοί πεφτουνε στους πιο σκληρούς κριτές.
Και πολύ συχνά οι κακοί είναι υπεράνω κάθε κρίσεως.
Όταν η δικαισύνη καθορίζεται απο εκείνον που έχει την περισσότερη δύναμη, οι καλοί σπάνια κερδίζουν.
Κι όταν χάνεις συνέχεια, είναι δύσκολο να μην το βάλεις κάτω.
Αλλά αν το βάλεις κάτω δεν κερδίζεις ποτέ.
Οπότε τι κάνουμε μέχρι να’ρθει η Δευτέρα Παρουσία;
Προσπαθούμε!
Γιατί εκεί που νομίζουμε ότι η ζωή είναι πολύ άδικη, μπορεί ξαφνικά να μας εκπλήξει.
Απλώς η έκλπληξη δεν είναι πάντα ευχάριστη.
"ΔΟΙΣ ΜΟΙ ΜΟΧΛΟΝ ΚΑΙ ΤΑ ΓΑΝ ΚΙΝΗΣΩ"
Πρίν δυόμιση χιλιάδες χρόνια, ο Αρχιμήδης είπε μια φράση που εφαρμόζεται στην μηχανική, αλλά ισχύει σε όλα τα επίπεδα της ζωής.
Δώσμου ένα μοχλό και θα κινήσω τον κόσμο!
Τι γίνετε τώρα όταν δυο αντίπαλοι προσπαθόυν να κινήσουν τον κόσμο προς αντίθετες κατευθήνσεις;
Θεωρία Νούμερο 210
Μοχλός σύμφωνα με την μηχανική, είναι το άκαμπτο σώμα που περιστρεφόμενο γύρω απο έναν άξωνα ασκεί κινητήρια δύναμη πάνω σε μια αντιστάμενη ύλη.
Στη μηχανική του σύμπαντος, η αντιστάμενη ύλη είναι ο κόσμος.
Ένω η κινητηρια δύναμη είμαστε εμείς!
--------------------------------------------------
Τι γίνετε όταν μια παρέα σπάει σε κομμάτια;
Μπορεί να ξανακολλήσει το γυαλί;
Η μήπως ορισμένες ζημιές είναι ανεπανώρθωτες;
Θεωρία 208
Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι σαν κομμάτια γυαλί.
Πρέπει να τις τοποθετείς στα πιο ψηλά σου ράφια και να τις φροντίζεις, γιατί ειναι εύθραυστες.
Τι σημβαίνει όταν σπάσουν;
Λένε ότι γυαλί που σπάει δεν ξανακολλάει.
Αν βρεθεί όμως σε συνθήκες υψηλής θερμοκρασίας και επιστρέψει στην πρωταρχική του μορφή, μπορείς να ενώσεις και τα πιο ραγισμένα κομμάτια.
Και μερικές φορές αν είναι απαραίτητο, το κολλάς προσωρινά με σελοτεϊπ, και ελπίζεις οτι θα δωθεί κάποια στιγμή η ευκαιρία να ασχολήθείς με περισσότερη προσοχή.
--------------------------------
«Κηνηγώντας το αδύνατον»
Απο τότε που ο Δαυίδ βάρεσε το Γολιάθ με τη κωτρώνα, οι άνθρωποι προσπαθούν να καταφέρουν το αδύνατον. Και σ’αυτό το σημείο να πούμε ότι εαν δεν πρωταγωνιστείς σε παραγωγή της Βίβλου και πας να τα βάλεις με κάποιον που έχει το διπλάσιο μέγεθος απο’σένα, είναι πολύ πιθανό να φας πάρα πολύ ξύλο.
Μπορούν οι συνηθισμένοι άνθρωποι να πετύχουν νίκες πάνω απο τις δυνάμεις τους;
Η μήπως είναι καλύτερα να κάνουν το κορόιδο και ν’αφήνουν κάποιους άλλους να κάνουν την βρωμωδουλειά;
Θεωρία Νούμερο 208 και ½
Οι άνθρωποι που έχουν ξεχωρίσει στη παγκόσμια ιστορία ήταν συνηθισμένοι άνθρωποι.
Μέχρι που αποφάσισαν να κάνουνε κάτι που όλοι οι άλλοι πίστευαν ότι δεν μπορεί να γίνει.
Γιατί ο μόνος τρόπος να μάθεις αν μπορείς να καταφέρεις το αδύνατο, είναι να το δοκιμάσεις.
----------------------------------------------
«Η Τέχνη της Αποτυχίας»
Υπάρχουν άνθρωποι που το βάζουν κάτω με την πρώτη αποτυχία.
Και μετά υπάρχουν κι οι άλλοι, που δεν το βάζουν κάτω!
Που όσες φορές και να αποτύχουν, ξανασηκώνονται και ξαναπροσπαθούν.
Είναι οραματιστές αυτοί, η απλά ηλίθιοι;
Η ζωή μας είναι γεμάτη καταστροφές.
Άλλες είναι μικρές και άλλες μεγαλυτερες.
Αλλά όσες ήττες κι αν υποστείς, χάνεις πραγματικά μόνο όταν επιλέξεις να τα παρατήσεις και να βγεις απο το παιχνίδι.
Θεωρία Νούμερο 209
Η ζωή είναι άδικη μόνο όταν δεχτείς τις αποφάσεις που έχει πάρει για σένα.
Ο Τόμας Έντισον ήταν για τους περισότερους σύγχρονους του ένας ηλίθιος που προσπαθούσε να κάνει ένα λαμπάκι ν’ανάψει.
Κατασκεύασε πάνω απο δύο χιλιάδες μοντέλα που δεν λειτουργούσαν πριν καταλήξει στο σωστό.
Όταν τον ρώτησαν αν νίωθει αποτυχημένος είπε, "καμία απο τις προηγούμενες προσπάθειες μου δεν ήταν αποτυχία.
Τώρα ξέρω δυο χιλιάδες τρόπους που δεν ανάβει μια λάμπα."
Συνέχισε να προσπαθεί μέχρι που τα κατάφερε. Κι ακόμα και σήμερα όλοι ξέρουν τ’ονομά του. Ενώ κανείς δεν θυμάται το όνομα όλων αυτών που τον έλεγαν ηλίθιο. Γιατί επιτυχία είναι να περνάς απο τη μια αποτυχία στη άλλη χωρίς να χάνεις το κουράγιο σου.
Κάθε λάμπα μπορεί ν’ανάψει αν προσπαθήσεις πολλές φορές!
--------------------------------------------------------------------
Θεωρία Νούμερο 1
Η ζωή είναι σαν το τάβλι.
Άλλες φορές έχεις ρέντα, κι’αλλες γκίνια.
Αλλά ακόμα κι αν χάνεις 4-0, αν είσαι καλός παίχτης, όσο δύσκολες κι αν είναι οι ζαρίες, πάντα βρίσκεις ένα τρόπο να γυρίσεις το παιχνίδι.
----------------------------------------------------
«ΝΤΟΜΙΝΟ»
Οι άνθρωποι είναι σαν κομμάτια ντόμινο. Κάθε ένα είναι μοναδικό και κπορούν να συνδιαστούν με πολλύς διαφορετικούς τρόπους. Κάθε συνδιασμός βγάζει διαφορετικά αποτελέσματα.
Και το ερώτημα είναι : όταν αντι για ντόμινο παίζουμε με ανθρώπους, μπορούμε να δοκιμάσουμε όλους τους συνδιασμούς ή μήπως υπάρχουν κάποιοι που πρέπει να αποφεύγονται πάσι θυσία.
Οι άνθρωποι έχουν περίεργους τρόπους να συνδέονται. Κάποιοι ταιρίαζουν απ’την πρώτη στιγμή. Κάποιοι φαίνονται αταίριαστοι, και κάποιοι πρέπει ν’αποφεύγονται με κάθε τρόπο.
Κι υπάρχουν και κάποιοι συνδιασμοί που μπορούν να κερδίσουν οποιοδήποτε παιχνίδι.
Βάλε δυο ανθρώπους μαζί, δυο οποιουσήποτε ανθρώπους, όσο αταίριαστοι και να είναι, πάντα έχουν να κερδίσουν κάτι ο ένας απ’τον άλλον.
------------------------------------------------
“Backspace”
Λάθη.
Μπορούμε να τα σβήσουμε;
Κι αν δεν μπορούμε εμείς μήπως μπορούν τα λάθη μας να σβήσουν εμάς;
Θεωρία Νούμερο 203
Το να φέρνεις ένα καινούργιο άνθρωπό στο κόσμο είναι σα να καλείς ένα φίλο σοθ σ’ένα πάρτυ που δεν ξέρει κανέναν.
Δεν το αφήνεις μόνο του ανάμεσα σ’αγνώστους επειδή φοβάσε ότι δε θα μπορέσεις εσύ να του κάνεις εσύ τις σωστές συστάσεις.
Όλοι κάνουμε λάθοι. Άλλα είναι ασήμαντα, κι άλλα σημαντικά.
Άλλα διωρθώνονται, κι’άλλα οχι.
Στα πληκτρολόγια υπάρχει το κουμπί μπακ-σπέις. Σου δίνει την δυνατότητα να γυρίσεις πίσω και να διωρθώσει όλα τα λάθη σου.
Στη ζωή δεν υπάρχει τέτοιο κουμπί. Έτσι για να διωρθώσεις τα λάθη σου, δεν μπορείς απλά να σβήσεις τα παλία κεφάλαια, αλλά μπορείς να τα διωρθώσεις γράφωντας καινούργια.
Κι υπάρχουν μερικά λάθη που κανείς δεν θέλει να παραδεχθεί, μέχρι να τον αναγκάσεις.
Και αν μερικές φορές νόμισες ότι ξέφυγες απο τα λάθη σου.
Αυτά γυρίζουν πίσω και σε ξαναβρίσκουν όπου και να έχεις κρυφτεί.
--------------------------------------------------
«Έγκλημα στο Mayhem Express»
Ο πόνος είναι σαν βιβλίο σε δανειστική βιβλιοθήκη.
Άλλοι βυθίζονται μέσα του, άλλοι τ’αφήνουν στο ράφι, άλλοι το μοιράζονται, κι άλλοι το επιστρέφουν ακριβώς όπως το πήραν.
Θεωρία 205 και ½
Από τότε που οι άνθρωποι θυμόμαστε τον εαυτό μας, μας αρέσει να λέμε ιστορίες, και να τις μοιραζόμαστε με τους άλλους.
Να λυτρωνόμαστε απ’τις δικές μας, και να μαθαίνουμε απο τις ιστορίες των άλλων. Οι ιστορίες είναι διαφορετικές αλλά προχωράνε με την ίδια ερώτηση: και μέτα;
Όσο σκληρές και να γίνονται καμία φορά οι ζωές μας τις ζούμε με την ίδια αγωνία που διαβάζουμε μια πάρα πολύ καλή ιστορία.
Γυρίζουμε σελίδα για να μάθουμε τι θα γίνει πάρα κάτω.
Και μετά;
-----------------------------------------------------------
«Στα σκουπίδια»
Ότι δε χρειαζόμαστε πια καταλήγεί στα σκουπίδια.
Δυστηχώς αυτό δε συμβαίνει μόνο με τα πράγματα.
Πολύ συχνά συμβαίνει και στους ανθρώπους.
Και όταν βρεθείς στον πάτο του σκουπιδοτενεκέ, μπορείς πάντα να βγεις έξω, ή μήπως είναι καλύτερα να αράξεις εκεί και ν’αρχίσεις να συνηθίζεις στο περιβάλλον;
Σκουπίδια. Ότι δεν χρειαζόμαστε στη ζωή μας, το πετάμε. Όμως λένε, ότι τα σκουπίδια ενός ανθρώπου είναι ο θησαυρός κάποιου άλλου.
Κι αν μερικές φορές κάποιοι μας βγάζουν έξω μαζί με τα σκουπίδια τους, υπάρχει για όλους μα ένας άνθρωπος που θα δεί το θησαυρό που κρύβουμε μέσα μας.
Άλλες φορές τον βρίσκουμε, άλλες τον χάνουμε αλλά έχουμε πάντα τις στιγμές που ζήσαμε μαζί του, κι άλλες φορές τον αναζητάμε μια ολόκληρη ζωή.
Αλλά αλόμα και στον πάτω του σκουπιδοτενεκέ, περνάς ωραιότερα όταν φτάνεις με παρέα.
«Άνθρωποι Μόνοι»
Άνθρωποι.
Αυτοί που αγαπάμε περισσότερο, έχουν την τάση να φεύγουν και να μας αφήνουν μόνους.
Μπορούμε να τους κρατήσουμε;
Κι αν όχι, μπορούμε να ζήσουμε μακριά τους;
Λέμε ότι είμαστε μόνοι όταν δεν υπάρχει κανείς άλλος στο δωμάτιο.
Μερικές φορές όμως, όσους περισσότερους ανθρώπους έχουμε γύρω μας, τόσο πιο έντονη γίνετε η μοναξία μας.
Γιατί ακόμα κι όταν είμαστε δυο, είμαστε πάντα μισοί.
Κάποια μισά μας συμπληρώνουν σωστά, και κάποια όχι.
Άλλα για κάθε άνθρωπο που μας πήρε ένα κομμάτι ευτυχίας φεύγοντας μακριά μας, υπάρχει ένας καινούργιος που μπορεί να μπει ξαφνικά στη ζωή μας.
Γιατί το ωραίο με τα μισά, είναι πως όσα κι αν έχεις χάσει μπορείς πάντα να δοκιμάζεις καινούργια.
Άνθρωποι, Μόνοι.
Απ’ολα όσα μπορεί ν’αντιμετωπίσει ένας άνθρωπος στη ζωή του, η μοναξία είναι ο χειρότερος αντίπαλος.
Αλλά σε μια πόλη, που είναι γεμάτη μόνους ανθρώπους, είναι δυνατόν να είμαστε πραγματικά μόνοι μας;
Ποτέ δεν είσαι πραγματικά μόνος, όσο υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι που νιώθουν ακριβώς το ίδιο μ’εσένα.
Κι αν η μοναξία είναι ο μόνος αντίπαλος που δεν νικίεται, γίνετε πιο ευχάριστη όταν την μοιράζεσαι με φίλους.
Καλωσήρθατε στον κόσμο των s1NgLEs!
«Το ανθρώπινο είδος και ο Έρωτας»
Δυόμιση χιλιάδες χρόνια πριν, ο Πλάτωνας προσπαθώντας να εξηγήσει το μυστήριο της ανθρώπινης φύσης που λέγεται Έρωτας, έγραψε το περίφημο ‘Συμπόσιο’. Ο μύθος που διηγήθηκε δια στόματος Αριστοφάνη για να εξηγήσει την ανθρώπινη φύση και τις περιπέτειες της παει ως εξής:
Στις αρχές του χρόνου, οι άνρθωποι ήταν σφαιροειδή αντρόγηνα όντα με δύο πρόσωπα, δυο γεννητικά όργανα και οχτώ άκρα. Στρογγυλοί σαν πούλια απο τάβλι που με τα τέσσερα χέρια και πόδια τους όταν ήθελαν να τρέξουν πήγαιναν σαν τροχός. Τα πλάσματα αυτά ήταν τόσο δυνατά που οι Θεοί τα φοβήθηκαν και ο Διας αποφάσισε να τα σκίσει στα δυο μ’ένα κεραυνό. «Εξ ενός δύο». Τα δύο κομμάτια ονομάζονταν ημίτομα. Και ο Απόλλωνας τα έραβε ενώνοντας τα τελιώματα στον αφαλό. Απο τότε, σύμφωνα με τον μύθο του Πλάτωνα, οι άνρθωποι είναι μισοί.
Ημίτομα.
Που προσπαθούν να ολοκληρωθούν στην αρχική τους ενώτητα αναζητώντας το άλλο τους μισό.
Ο πόθος για το ολόκληρο και η ορμή μας να επιστρέψουμε στην πρωταρχική μας φύση ενώνωντας τα δυο μισά σ’ένα ολόκληρο, ονομάζεται και Έρωτας.
Και το ερώτημα είναι: Υπάρχει κάπου σ’αυτό το κόσμο το άλλο μας μισό;
Κι αν υπάρχει, πως θα καταλάβουμε ποιός είναι.
Κι αν το καταλάβουμε, θα μπορέσουμε να μείνουμε μαζί του;
Θεωρία 201 και ½
Λένε πως λίγο πριν πεθάνεις περνάει όλη σου η ζωή μπροστά απ’τα μάτια σου.
Κάτι σα να ξεκινάς ταξίδι στην αιωνιότητα και να έχεις δικαίωμα να πάρεις μαζί σου ένα μόνο dvd.
Κάποιες σκηνές τις βρήκαμε γραμμένες και κάποιες τις έχεις γράψει μόνος σου.
Αυτή τη ταινία θα βλέπεις ξανά και ξανά.
Οι σκηνές που έπαιξες σωστά θα σου χαρίζουν απόλυτη ευτυχία.
Κι αυτό το κομμάτι της ταινίας θα λέγεται παράδεισος.
Και σε όσες έπαιξες λάθος θα νιώθεις το ακριβές ποσό δυστηχίας που προκάλεσες στου άλλους ξανά και ξανά και αυτό το κομμάτι της ταινίας θα λέγεται κόλαση.
Μια ταινία για μια ολόκληρη αιωνιότητα.
Φρόντισε να την φτιάξεις καλή.
---------------------------------------------------
«Το Φαινόμενο της Πεταλούδας»
Πριν απο σαράντα χρόνια περίπου στα πλαίσια ενος προγράμματος έρευνας για την πρόβλεψη του καιρού, ο μετεωρολόγος ΄Εντουαρντ Λώρενς πάτησε κατά λάθος κάτι κουμπία κι έκανε κατά τύχη μια πολυ σημαντική ανακάληψη.
Αυτός ο τύπος μελετούσε ένα απλουστευμένο μοντέλο προσομοίωσης της ατμόσφαιρας του πλανήτη σ’ένα πολύ ισχυρό ηλεκτρονικό υπολογιστή.
Με βάση τα δεδομένα που πληκτρολογούσε ο Λώρενς ο υπολογιστής δημιουργούσε ένα σενάριο εξέλιξης των καιρικών μεταβολων στο συγκεκριμένο σήστημα. Το σήστημα ήταν ντετερμινιστικό.
Ντετερμινιστικό σήστημα πάει να πει αν κάθε φορά έβαζες τα ίδια στοιχεία στον υπολογιστή τότε θα έπρεπε κάθε φορά να πάρεις και το ίδιο αποτέλεσμα.
Κάποια στιγμή ο Λώρενς παρατήρησε ότι ένα απο τα σενάρια πρόβλεψης του καιρού σημείωνει τεράστιες και γεωμετρικά αυξανόμενες διαφορές απο τα προηγούμενα.
Ξαναελέγχοντας τις ρυθμίσεις διαπίστωσε ότι σ’ένα αριθμό που είχε πληκτρολογήσει είχε ξεχάσει κάτι δεκαδικά. Αντι για 506.127 είχε πλητρολογήσει 506.
Τ’ότι μια τόσο μικρή αλλάγη στα δεδομένα της μονάδας μπορούσε ουσιαστικά ν’αλλάξει τον καιρό ολόκληρο του πλανήτη ονομάστηκε το Φαινόμενο της Πεταλούδας.
Κι αποτέλεσε μια απο τις βασικές ανακαλύψεις για τη Θεωρία του Χάους.
Αν το φτερούγισμα μιας πεταλούδας στο Πεκίνο μπορεί να προκαλέσει τυφώνα στην Άνισα Μπέμπα, τότε ίσως να μην είμστε τόσο ασήμαντοι όσο νομίζουμε.
Μπορούμε λοιπόν να πούμε πραγματικά πως την τύχη μας την φτάχνουμε εμείς;
Στα σχεδιαγράμματα του Λώρενς μετά απο κάποιο χρόνο, οι περισσότερες τροχιές είχαν την τάση τελικά να συγκεντρώνονται στην ίδια φράκταλ περιοχή. Αυτή η περιοχή ονομάστηκε παράξενος ελκυστής.
Θεωρία 204 και ½
Το πεπρωμένο είναι κάτι σαν παράξενος ελκυστής.
Σαν ένας μαγνήτης που μας τραβάει προς το μέρος του.
Κι η ζωή μας τρέχει σαν τρένο πάνω σε στρωμένες γραμμές προορισμένο να περάσει απο σταθμούς πολύ συγκεκριμένους.
Άλλες φορές χάνουμε το τρένο του πεπρωμένου μας κι άλλες αγωνιζόμαστε να το οδηγήσουμε προς εντελώς δική μας πορεία.
Θα ξανασυναντήσεις τις γραμμές σε πολλές διασταυρώσεις και χρειάζεται μεγάλη θέληση για να μείνεις στο μονοπάτι που διάλεξες.
Το να πηγαίνεις κόντρα στο πεπρωμένο σου είναι σα να είσαι φταγμένος απο μέταλλο και να τρέχεις αντίθετα σ’ένα τεράστιο μαγνήτη.
Είναι δύσκολο, αλλά αν έχεις αρκετή θέληση, μπορείς να τα καταφέρεις.
"Το σημάδι του Κάιν"
‘ας υπάγωμεν εις την πεδιάδα’
Και είπε ο Κύριος προς τον Κάιν:
« Που είναι ο Άβελ, ο αδελφός σου;»
Και απάντησε ο Κάιν:
«Δεν ηξέβρω.Μη φύλαξ του αδελφού μου είμαι εγώ;»
Και απάντησε ο Θεός: (χτύπώντας τον Κάιν)
«Αυτό για να μάθεις να λες ψέμματα!»
Η έννοια της αδελφικής αγάπης υπάρχει απο αρχαιοτάτων χρόνων.
Βέβαια μάλλον κανείς δεν έκανε το κόπο να το εξηγήσει αυτό στο Κάιν με τα γνωστά αποτελέσματα.
Και το ερώτημα είναι: Είμαστε υποχρεωμένοι ν’αγαπάμε τ’αδελφια μας μόνο και μόνο επειδή κάποτε φιλοξενηθήκαμε στην ίδια μήτρα, ή μήπως μπορούμε να ζήσουμε μια χαρά ευτυχισμένοι και χωρίς αυτά;
----------------------------------------------------
Ying, Yang,
Άσπρο, Μαύρο,
Ήλιος Φεγγάρι,
Αρσενικό, Θηλυκό,
Κωμωδία, Δράμα,
Κίνηση, Αδράνεια,
Καλό, Κακό,
Δημιουργία, Καταστροφή,
Ζωή, Θάνατος.
Ζούμε σ’ένα κόσμο που κυριαρχείται απο ζευγάρια αντιθέτων.
Δίδυμες δυνάμεις που παλεύουν ενάντια η μια στην άλλη.
Άσπρα και μαύρα πούλια απο δαύλι παγιδευμένα σε μια ατέρμονη μάχη μέχρι το τέλος του χοροχρόνου.
Σύμφωνα με τον Ταοισμό, η κάθε αλλαγή προκείπτει απο μια δύναμη που ανατρέπει η μια την άλλη σε μια αέναη αλληλοδιαδοχή.
Οι μέρες γίνονται νύχτες κι’έτσι έχουμε το χρόνο.
Οι χειμώνες γίνονται καλοκαίρια κι’έτσι έχουμε εποχές.
Και κάπως έτσι συνεχίζονται οι ζωές μας.
Σε κύκλους που διαγράφονται απο μια διαρκώς ανατρεπόμαινη ισσορροποία αντιθέτων.
Γιατί η ζωή κάνει κύκλους.
Και εαν η εναλλαγή τους είναι σταθερή το αποτέλεσματα τους δεν είναι.
Κάθε κύκλος σε στροβυλλίζει στη δύνη του αλλά στο τέλος σ’αφήνει σε κάποιο καινούργιο σημείο.
Ποτέ δε ξέρεις τι σε περιμένει στη επόμενη στροφή.
Κι αυτό είναι το καλύτερο κομμάτι.
Καλωσήλθατε στον κόσμο των s1NgLEs!
Θεωρία 211 και ½
Στο Ταϊτζίτου το ταοϊστικό σήμα του καλόυ και του κακού, το άσπρο και το μάυρο μισό γίνονται το ένα μέσα στο άλλο για να υποδηλώσουν ότι είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.
Μέσα σε κάθε μισό υπάρχει μια τελία του αντίθετου χρώματος που υποδηλώνει ότι κάθε ένα εμπεριέχει και τ’άλλο.
Γιατί οι άνθρωποι δεν είναι μονό καλοί ή κακοί. Όλοι έχουμε κι’απ’τα δυο μέσα μας. Κι’η μεγαλύτερη μάχη είναι πάντα αυτή που γίνεται μέσα μας.
Αν η ζωή είναι παιχνίδι με χαρτιά, ο γκρουπιέρης είναι κουφός.
Γιατί όσο και να φωνάζεις ‘stop’ με όλη τη δύναμη που λεχεις στα λαρύγγια σου, τα χαρτιά συνεχίζουν να έρχονται.
Καλωσήλθατε στον κόσμο των s1NgLEs!
Όπου θες δεν θες, η ζωή πάντα συνεχίζεται.
Και ποτέ δε ξέρεις τι σε περιμένει στην επόμενη στροφή!
Γιώργος Β. Φειδάς
